Mijn eerste echte voetbal bewustzijn ontstond in 1988. De beelden uit Duitsland spraken tot mijn verbeelding. Ik wilde hier ook naar toe. En toen ik begin juni 1990 een trein vol Oranje supporters naar Italië zag vertrekken vond ik dat ik er in Zweden bij moest zijn. Maar ook Zweden 1992 heb ik nog moeten missen
Begin april 1993 kwam er ineens een kans. Een bustrip voor nog geen 200 gulden heen een weer naar London, naar het heilige gras van Wembley. 2-0 achter komen door 2 vrije trappen en een slecht staande muur. Maar Dennis Bergkamp maakte 2-1, Wouters gaf de elleboog van zijn leven en van Vossen koud 1 minuut in het veld legde de bal op de stip en zette vlak voor tijd de gelijkmaker op zijn naam.
Stem kwijt ervaring rijker smaakte dit naar meer. En meer kwam er. Sindsdien bijna geen wedstrijd in eigen land meer gemist. Maar ook de naar het buitenland zowel korte paar daagse tripjes tijdens de kwalificatie. Maar ook complete vakanties tijdens alle eindrondes vanaf de WK in Amerika in 1994 tot en met WK in Zuid Afrika in 2010 aan toe. Ik ben er allemaal geweest, Engeland 1996, Frankrijk 1998, in eigen land in 2000, Portugal 2004, Duitsland 2006, Zwitserland 2008.
Meer dan 80 interlands heb ik inmiddels bijgewoond, van oefenonzin tot de wk finale, soms dronken, soms met hartslag van boven de 120 van de spanning, soms om alleen een dagje met mijn vrienden met wie ik dit vanaf het begin al doe uit te waaien en oude koeien uit de sloot te halen en bier te drinken. Van Nederland – willekeurig slap c landje dat meedoet voor de laatste plaats kom ik nog steeds voor naar het stadion, maar het adrenaline level zal er niet door stijgen.
Op deze site een groot deel van mijn verhalen, vooralsnog even alleen het afgelopen WK waar ik alleen naar de Finale ben gegaan, maar de site zal langzaam uitbreiden met verhalen uit de oude doos en de nieuwe avonturen.