Helsinki uit, altijd saai
Live Finland - Nederland en San Marino
Dubbelslag tegen Hongarije
Zweden en Finland thuis
Apartheid
De trip naar Mtbubatuba
The Day After
De Boys en hun vliegavontuur.
De reis naar Zuid Afrika
Reis geboekt

De spanning begon toch wel toe te nemen naarmate de wandeling richting stadion vorderde. Men blijft toch een raar gevoel voor afstand houden hier in dit land....volgens de Engelsen in de kroeg was het stadion maar een kilometer of 3 en toch had ik het gevoel dat we na 20 minuten taxi nog steeds 2 kilometer hebben gelopen. Maar het zal wel.....het internetcafé van eerder op de morgen was ook vlakbij, maar het was maar goed dat de mevrouw die ons er naar toe reed niet heeft proberen uit te leggen hoe we deze 6 kilometer hadden moeten rijden.

Tijdens de wandeling ineens paniek, verkoopnegers met sjaals en vulvazelas hadden of onderling een domein ruzie of liepen tegen politie in burger op omdat ze op een plek stonden waar ze niet mochten staan, maar er vielen wat rake klappen en werd er met handelswaar gegooid. Geen idee, niet mee bemoeien wij hebben een andere missie. De weg naar het stadion stond verder vol met nog meer van die kuttoeters en lelijke sjaals standjes en moesten we weer onophoudelijk poseren vanwege de kazen die we weer mee hadden.

Tegen de tijd dat we het stadion in zicht kregen was het al donker en door een haag van felle camera lampen verslaggevers en cameraploegen kwamen we eindelijk door het laatste controle poortje....niet dat de controle heel heftig was, ik had weer alles mee kunnen nemen wat ik mee had willen nemen als ik daar behoefte aan had. In het stadion bleek dat ik wel nerveus was, want mijn eerste poging tot pissen liep zowaar uit op een poging die niet lukte en ik moest net nog zo nodig.

Helaas nog meer poseren terwijl ik nu naar mijn plaats wil. Ik moet mijn plaats gewoon zien daarna kan ik wel weer verder met poseren en zelf foto's nemen en bier halen en wel ff rustig pissen. Dat laatste lukt en een kwartier voor de start van de sluitingsceremonie zijn we bij onze plek. Uiteraard zitten de andere 3 niet naast ons, zo goed geregeld weer Fifa...maar gelukkig zitten ze vlak voor ons, rijtje of 6 zodat er nog enige vorm van contact is. Ik ben gerust en ga pissen wat nu wel tot grote opluchting lukt.

Via de bier stand weer terug naar mijn plaats. Helaas grote vertraging want men moest op last van de Fifa alle bier in plastic flessen overschenken in in plastic bekers......want er had ergens een keer iemand een flesje richting veld gegooid.....beste meneer Blatter, dank dat er bier met alcohol geschonken mocht worden in uw stadions, maar met plastic bekers kun je ook richting het veld gooien, als ze vol zijn maakt het niet veel uit qua reikwijdte. Maar goed het overschenken heeft wel mijn voordeel gehad. Net toen ik aan de beurt was vond het meisje aan de andere kant van de balie dat het nodig was om een de voorraad onder de bar voor iedereen aan te vullen. Eindelijk heb ik mijn bestelling in de andere rij kunnen doen en iedereen begint met overschenken, ik, en nu ook het meisje dat eindelijk klaar denkt te zijn met aanvullen. Aan het eind weet dat ook niemand meer of ik al betaald heb en als niemand het initiatief neemt doe ik het wel, na de beide dames nog een keer aangekeken heb heb ik mee maar omgedraaid en me naar mijn plaats gehaast want ik hoorde het geluid van overkomene straaljagers....de ceremonie zal wel zijn begonnen.

Rustig nippend aan mijn plastic beker kijk ik naar het schouwspel van licht en geluid. Ik ben niet heel erg onder indruk. Maar goed dit soort dingen zijn ook niet echt aan mij besteed, geeft wel lekker de gelegenheid om wat bier te drinken en ietwat te ontspannen....want aan beide ontbrak het vandaag toch wat.....Maar Ik zit gewoon binnen en we gaan zo de titel pakken

Ik krijg een aanmoediging per sms van vrienden en eentje met onbekend nummer met de tekst “En? Ben je erbij?” Ik antwoord JA!!! terwijl ik niet weet naar wie. Niet veel later krijg ik een sms van de Verbaanvoerder met de een verwijzing...hoor dat je erbij bent...Ik gok dat het onbekende nummer van Ruben is een van mijn studie vrienden met Zuid Afrikaanse roots die ik vooraf had verteld dat ik heen ging. Heren met name de Emmenaars jullie krijgen de groeten van deze man...zie foto, ben de naam al weer kwijt maar jullie behoren hem te kennen....nu de foto nog terugvinden

Nog 2 biertjes later en wat gebabbel met mijn buurman die al het hele toernooi aanwezig was heeft de ceremonie voor mij 2 hoogtepunten. De staande ovatie richting Mandela en de staande anti ovatie vol met boegeroep naar Blatter.

Het gaat nu toch echt beginnen Onze Keepers beginnen hun training en niet veel later komt ook de rest van de Kampioenen het veld op voor de warming up. Iedere keer als ik denk Wereldtitel of verwante synoniemen neemt de spanning toe. Inhoudelijk heb ik het verder niet over de wedstrijd......heb ik het morgen wel over nadat ik de wedstrijd op tv heb terug gekeken.

Nervositeit neemt toe net als het sms verkeer met Nederland en de sfeer in het vak. Ik erger me nog al eens vaak aan ons Nederlandse carnavalspubliek. Ja ik zit er zelf ook bijna elke keer tussen dus in feite spreek ik me zelf nu toch ook aan, maar wij hebben zo`n kutpubliek normaal gesproken. Als we voorstaan is een groot feest inclusief zilvervloot en hoempapa, maar als we achterstaan alleen maar gemopper of stilte....een ploeg aanmoedigen als we achter staan of als we het echt moeten doen dat is iets waar we als Nederlanders nog heel wat van de Engelsen kunnen leren. Er is niet veel wat we van de Engelsen kunnen leren, maar als ze een punt hebben is dat het wel.

Maar nee de hele wedstrijd door is het vak nauwelijks stil en hoor ik de vuvzelas nauwelijks en het Holland Holland des te beter. Toch prettig zon geheel Nederland vak zonder locals....want om me heen hoor je soms wel een gegalm van die kuttoeters... en ik moet toegeven 1keer klonk het best mooi want er zat een echo in waardoor het klinkt als rondzingen ipv het monotone lawaai wat je op tv hoort. Maar zoals gezegd de sfeer in het vak was geweldig . En de spanning niet te snijden....ik heb zelfs 3 zware sjekkies naar binnen gezogen na een jaar of 3 niet roken. Niet zo erg als de hartslag van 180 die had in Rome toen Ajax verloor van een doping gebruikend Juventus in 1996, maar eindelijk had ik weer eens last van echte spanning.

En spanning is iets wat ik al jaren niet meer met voetbal associeer, ik heb te veel wedstrijden live gezien en ik loop niet meer warm voor wat voor wedstrijden dan ook dan wedstrijden vanaf de kwart en halve finale. Ik ben bang dat de adrenaline rush die ik ooit wel had bij voetbal nooit meer terugkom......als ik die nu tijdens de wedstrijd al niet heb tijden De Finale hoe zou ik die nog ooit kunnen krijgen......alhoewel 1-0 voorstaan na 60 minuten tegen een beter Spanje en het gaat wel aardig die kant op..... Maar ja daarvoor moet die enige of een van de weinige super kansen die je krijgt er wel in.

Maar de oerjuich waarin alle ontlading van 17 jaar interland volgen er in een schreeuw uit zou kunnen vliegen en waarop zo gretig op gewacht wordt kwam helaas niet tijdens de wedstrijd......alleen de hele grote ontgoocheling op het moment dat je je hebt neergelegd dat het in reguliere speeltijd niet gaat lukken en dat de strafschoppen ons dan maar de wereldtitel zou moeten bezorgen......aan verliezen dacht ik nog steeds niet toen er ineens een bal in het net lag......de droom was over....geen Oerjuich, geen wereldtitel, geen feestweek in Oranje kleding door Zuid Afrika de rest van de week.....moeten we weer 17 of 32 jaar wachten......

Ik voel me kut en verslagen en op het moment dat de wedstrijd afgelopen is en verdwaasd nee schud staat er ineens een NOS camera voor me en wordt een microfoon onder mijn neus gedrukt.....ik heb helemaal geen zin in een interview ik wil eigenlijk even lekker zielig in me zelf balen maar betrap me erop dat ik de man antwoord. Geen idee wat ik precies gezegd heb en ik zou het nog moeten terugzoeken in uitzending gemist of zo, want mijn ouders zijn maandagochtend platgebeld door fam en kennissen omdat het interview klaarblijkelijk is uitgezonden in het ontbijt programma of ochtend journaal ergens rond 8 en 9 uur.

We blijven nog in het stadion en zien hoe de Helden hun nietszeggende zilveren plak in ontvangst nemen. Daarna weet ik eigenlijk niet of we nog af hebben gewacht hoe de Spanjolen de beker kregen of dat we toen gelijk zijn gaan lopen....Even was ik jaloers op de mannen die nu druk aan het bellen waren met de vraag waar hun bus stond. (we hadden namelijk 2 terreinen gezien met elk meer dan 100 bussen) ...ik wilde nu ook wel in een vliegtuig zitten en naar huis...

We nemen afscheid omdat wij rechts moeten en zij links en wandelen richting de plek waar Jacob ons heeft afgezet.....we bellen hem als we er bijna zijn en op het moment dat wij in de buurt van het benzine station komen spot Jacob ons al door de kaas van Robert en we gaan maar richting hotel in de hoop dat de bar nog open was......ijdele hoop , in de buurt leek niets meer open dus kaal zuipen zit er niet in......dan maar slapen het was een slopende dag geweest.....op bed zet ik de tv aan en besluit dat ik geen zin heb om de wedstrijd nu te bekijken ….de 32minuut was net begonnen.

We krijgen nog een sms dat de mannen hun bus hebben gevonden en ergens val ik een keer in slaap.....

De Finale   Joahnnesburg   Nederland - Spanje   11 juli 2010